Workshop: Wachtlijst blues

Workshop: Wachtlijst blues

Inleiding en gespreksleiding: Simon Huges

Inleiding

In deze workshop gaat het, mede gezien de beperkte tijd, vooral om de inbreng van de deelnemers. Wat zijn hun eigen ervaringen met de wachtlijsten bij de genderteams?

Er deden 24 deelnemers mee aan deze workshop, en men wilde heel graag vertellen wat de wachtlijst voor hen betekend had.

Zorgvuldige overweging voor aanmelding

Vooral werd duidelijk dat de meeste mensen langere tijd nagedacht hebben over wat deze stap voor hen zou betekenen, voordat ze een afspraak bij een genderteam maakten. Men noemde hierbij reacties van familie en vrienden, maar bijv. ook het werk.

Een aantal mensen vertelde daadwerkelijk tegenwerking ervaren te hebben, toen ze vertelden een afspraak bij een genderteam te willen maken. Een van de jongeren vertelde dat hij door tegenwerking van zijn ouders noodgedwongen drie jaar had moeten wachten voor hij een afspraak kon maken.

Geen begrip bij genderteams

Alle deelnemers (op één na) vertelden dat ze noch bij het secretariaat, noch bij de psycholoog enig begrip ervaren hadden voor het feit dat ze al een wachttijd hadden gehad, voor ze op de wachtlijst van het genderteam geplaatst werden.

Meer problemen bij genderteams

Andere problemen die men ervaren heeft in deze fase:

  • Gebrek aan inzichtelijkheid:
    Mensen hoorden dat ze over twee maanden aan de beurt zouden zijn, maar kregen dit bericht steeds opnieuw als de twee maanden verstreken waren.
  • Willekeur in wachtlijst:
    Veel mensen hebben ervaren dat mensen die zich later aangemeld hadden, eerder aan de beurt kwamen. (Ze wisten dit omdat ze de persoon in kwestie gesproken hadden of via berichten in bijv. Facebookgroepen.)
  • Zeer lange wachtlijst:
    Mensen vertelden dat ze, vooral de afgelopen tijd, een wachttijd hadden gehad van driekwart jaar, een jaar en zelfs anderhalf jaar voor de diagnostische fase begon.
  • Onduidelijkheid over communicatie:
    Het secretariaat van het VUmc-genderteam vertelt mensen soms dat ze moeten bellen voor een afspraak en zijn dan niet bereikbaar. Of het secretariaat belt niet terug, terwijl dit wel afgesproken is.
  • Onbereikbaarheid secretariaat:
    Het secretariaat van het VUmc-genderteam zegt vaak tegen mensen dat ze moeten mailen over een afspraak. Als mensen dit dan doen, dan komt het zeer vaak voor dat hun mail niet beantwoord wordt.

Geen vertrouwen in genderteams

Dit soort ervaringen versterkt het vertrouwen in de werkwijze van de genderteams niet. Er was een aantal deelnemers dat vertelde dat zij niet naar het genderteam in het VUmc waren gegaan, omdat zij dit soort ervaringen al gehoord of gelezen hadden.

Men was blij het eigen verhaal te kunnen doen, omdat men de hele periode van wachtlijst en intake had ervaren als een beproeving. Daarbij voelde men zich hier ook nog alleen in staan.

Willekeur in bejegening

Er werden verschillende voorbeelden gegeven dat mensen die geen vragen stellen, een levensverhaal passend bij hun identiteit als man/vrouw vertellen en eisen vanuit het protocol accepteren zonder veel problemen en sneller geholpen worden. Dit laat duidelijk zien dat er bij de genderteams met twee maten gemeten wordt.