Workshop: Het Minderheidsstress Model

Inleiding en gespreksleiding: Jay McNeil

Introductie

Sinds ik een opleiding tot psycholoog heb gevolgd - ik doe een doctoraat dat ik binnenkort afrond - heb ik de slechte gewoonte ontwikkeld om als een academicus te praten. Dus als ik dingen zeg die te ingewikkeld zijn of die je niet begrijpt, stop me dan alsjeblieft en vraag om uitleg. Dat is geen enkel punt. Ik heb veel liever dat je kunt volgen wat ik zeg, dan dat je erbij zit en denkt "wat?".

Minderheidsstress Hypothese

Ik ga het hebben over waarom deze specifieke theorie en hypothese belangrijk zijn. Ik ga het model dat ik gebruik beschrijven, en daarna wil ik graag dat we eens nadenken over hoe je het als gemeenschap in de praktijk zou kunnen gebruiken, als je denkt dat dat relevant is.

Heeft iemand van jullie gehoord van de Minderheidsstress Hypothese? Nee? Een beetje? Oké, ik zal een korte basisuitleg geven. Het lijkt me dat dat waarschijnlijk de beste manier is om het in deze groep te vertellen.

Model voor geestelijke gezondheid van transgenders

Ik ga het hebben over dit model voor geestelijke gezondheid van transgenders. En om echt duidelijk te zijn over wat ik bedoel met een model: het is in feite een theorie die al het bewijsmateriaal uit onderzoek verzamelt en iets probeert uit te leggen. Dat is het. Het is echt heel erg simpel.

Dus in dit geval verzamelt het Minderheidsstress Model alle gegevens en bewijzen over wat invloed heeft op de geestelijke gezondheid van transgenders, en probeert het in een model te passen dat uitlegt waarom we mogelijk psychologisch worstelen.

Wat we natuurlijk weten, in binnen- en buitenland, als je kijkt naar de geestelijke gezondheid van transgenders, dan kan het soms nogal een grimmig beeld opleveren. We hebben het moeilijk. Onze gemeenschappen worstelen met hun geestelijke gezondheid, en ik denk dat dit een heel nuttige manier is om te denken over waarom dat zo zou kunnen zijn.

Populatieniveau

Het punt voor mij, denk ik, als clinicus, is dat het me laat zien aan welke dingen ik zou willen denken als ik in een kliniek iemand ontmoet die trans is. Het laat me ook zien waar ik wellicht kan helpen.

Wat echt belangrijk is om te onthouden, is dat modellen gaan over feiten op populatieniveau. Het staat niet vast. Er zullen mensen zijn die zich hier niet echt in herkennen, maar in het algemeen gaat het op voor transgenders. Het gaat er niet om mensen te laten passen in een model. Het gaat erom een overzicht te geven van waar het model over moet nadenken, van wat belangrijk kan zijn.

Uitleg

Voor iemand die worstelt met hun geestelijke gezondheid, denk ik dat dit soort dingen echt nuttig zijn, omdat het verklaart waarom diegene het moeilijk heeft. Het legt uit wat er met die persoon is gebeurd. En ik denk dat als we psychische problemen hebben, we onszelf vaak de schuld geven en ons erg slecht voelen. En een verklaring hebben kan soms helpen om een deel van dat schuldgevoel weg te nemen.

Bewijs

Dit is erg handig om te kunnen geven aan beleidsmakers, en mensen die de groepen waarmee we misschien werken financieren, of de diensten waarmee we mogelijk te maken hebben, omdat het al het bewijs markeert. In feite laat het zien waarom we doen wat we doen.

Belangenbehartiging

En voor ons, als gemeenschap, helpt het om te pleiten voor wat we willen, omdat mensen soms niet naar ons luisteren als we alleen vertellen wat we nodig hebben. Als we kunnen zeggen, er is al dit bewijs voor wat we nodig hebben, dan wordt het helaas serieuzer genomen.

Dus dat is de basis van waar we het over gaan hebben.

Geestelijke gezondheid

Voordat ik erover ga uitwijden, wil ik dat jullie me vertellen wat jullie belangrijk vinden voor de geestelijke gezondheid van transgenders. Wat denken jullie dat invloed heeft op onze geestelijke gezondheid en ons welzijn? Ideeën?

Sheet: Geestelijke gezondheid

• Zelfbeeld
• Zorgen
• Discriminatie
• Eenzaamheid
• Niet je eigen keuzes kunnen maken
• Uiterlijk
• Sociaal/afwijzing familie
• Gebrek aan inkomen
• Fysieke gezondheid
• Angst voor geweld
• Trauma uit je verleden
• Onbegrip

Het is nogal een lijst, hè? Het is interessant, omdat ik denk dat het me met een lijst als deze in feite altijd verbaast hoe goed het met de meesten van ons eigenlijk gaat. Gezien alle verschillende dingen waar we mee te maken krijgen.

Het zijn een heleboel dingen, en ik vind het altijd erg moeilijk als ik het eens ben met zoiets als dit. Het lokt iets in mij uit dat vrij moeilijk is om over na te denken, daar ben ik zeker van.

Algemeen en specifiek

Het past bij waar ik het over ga hebben. Het past bij dit model waar ik het over ga hebben. En er is hier een paar dingen die vrij algemeen zijn, waarvan ik denk dat ze van invloed zijn op iedereen in de bevolking. Hier: zorgen, en eenzaamheid, en van alles. Er is een paar dingen waarvan ik denk dat ze heel specifiek zijn voor ons als gemeenschap.

En dat is waar we het hierna over gaan hebben.

Model voor holebi's

Dit model, de Minderheidsstress Hypothese, werd voor het eerst samengesteld door een man in de Verenigde Staten, genaamd Meyer. Hij stelde dit model voor, omdat hij de geestelijke gezondheid wilde verklaren van lesbische, homoseksuele en biseksuele mensen, LHB mensen of holebi's. Wat hij zei, was dat holebi's uitgesloten zijn van de sociale normen om hen heen. En de soort overheersende maatschappelijke en culturele normen die ze om zich heen zien, weerspiegelen niet hun leven. Dat levert een probleem op, want interactie met de maatschappelijke wereld is totaal onvermijdelijk; we moeten wel omgaan met de mensen om ons heen. Eigenlijk is dat heel belangrijk voor onze geestelijke gezondheid. Dus jezelf niet weerspiegeld zien in de ervaringen om je heen is wat eraan ten grondslag kan liggen.

Sheet: Minderheidsstressfactoren

• Uniek
• Chronisch
• Maatschappelijk gebaseerd

Minderheidsstressfactoren

Minderheidsstressfactoren zijn uniek. Ze komen dus bovenop de algemene levensstress waarmee iedereen te maken heeft. Ze zijn extra. Het betekent dat we moeite moeten doen om ons daar voortdurend aan aan te passen. En dat is iets waarvan ik denk dat het uitputtend is, voortdurend te maken hebben met ingebakken transfobie. Omdat je te maken hebt met alle dagelijkse stressfactoren, en dan moet je ook omgaan met andere mensen, en al dat soort dingen. Het is echt vermoeiend.

Ze zijn chronisch. Ze weerspiegelen dus zeer stabiele, onderliggende, culturele structuren die echt niet snel veranderen. Dingen die we verwachten rondom geslacht, dat soort dingen.

En ze zijn maatschappelijk gebaseerd. Dit zijn dus maatschappelijke processen, instellingen. Dit zijn dingen die buiten ons als individuen liggen. Het is de wereld waarin we leven.

Aangepast voor trans

Dit model waar ik het over heb, is aangepast voor de transgemeenschap, omdat de geestelijke gezondheid van transgenders een beetje anders is dan de geestelijke gezondheid van holebi's.

Dit is geen compleet model voor de geestelijke gezondheid van transgenders. Dus, net als alle mensen, hebben we te maken met een heleboel dingen, zoals iedereen. Dingen als rouwverwerking (als mensen overlijden, als je rouwt), armoede, verlies, alle normale dagelijkse dingen waar iedereen mee te maken heeft.

Sheet: Minderheidsstress Hypothese

• 0 – 20%: cis → Rouwverwerking, armoede, verlies, etc
• 20 – 85%: trans → Minderheidsstress Hypothese (MSH)

Extra problemen

Wat dit model eigenlijk zegt... Als je je voorstelt dat dit [de horizontale lijn] de geestelijke gezondheid is. Dit is het deel van de bevolking met een slechte geestelijke gezondheid. 100% [aan het rechtereinde van de horzontale lijn], 0% [aan het linkereinde van de horizontale lijn]. Cis-mensen, dit is geen exact cijfer, het is ongeveer 20%, hebben psychische problemen of dergelijke onderliggende problemen. Dus alle redenen daarvoor komen voort uit rouwverwerking, armoede, alle dingen waar ik het over had. Transmensen zijn helemaal hier, het is bijna 85%. Het varieert, dus neem deze cijfers niet exact over, maar het is ongeveer dit percentage.

Uitleg #

En wat dit model probeert te doen, is dit extra stuk uitleggen. Dus waarom is onze geestelijke gezondheid zo veel erger dan dit? We hebben al deze dingen. Wat veroorzaakt al dat extra deel? En daar wil ik het vandaag over hebben.

Sheet: Stressfactoren

• Externe stressfactoren:
  • Discriminatie          --------------->    Grootste impact op geestelijke gezondheid
  • Geen bevestiging
• Interne stressfactoren:
  • Angst
  • Internalisatie
  • Jezelf verbergen

Discriminatie

Als je het hebt over geestelijke gezondheid, zijn er externe stressfactoren en interne stressfactoren. De externe stressfactoren zijn dingen die ons overkomen, omdat we trans zijn. En de belangrijkste is discriminatie.

Wie heeft er in deze groep niet op de een of andere manier te maken gehad met discriminatie? Geeft dat de ervaring van mensen weer? Is dat iets wat je tegenkomt? Vaak? Nee?

Nog niet.

Ik heb niet echt over-discriminatie meegemaakt. Soms een paar vervelende opmerkingen, maar geen discriminátie. Ja.

Verschillende niveaus

Het is als verschillende niveaus. Soms zie je grote dingen en kleinere dingen. Ik denk dat dat heel belangrijk is. Er zijn de grote voor de hand liggende gebeurtenissen, zoals mishandeling, intimidatie, verlies van je baan en dat soort dingen. Er zijn ook micro-agressies, die kleine alledaagse dingen die gebeuren. Die kleine dingetjes waardoor je je een beetje anders of een beetje minder waard voelt dan andere mensen. En dat komt allemaal voort uit die externe discriminatie, gebruik het als een soort breed label dat veel verschillende dingen betekent.

Meer dan LHB

Het lijkt een beetje op wat je ziet bij lesbische, homoseksuele en biseksuele mensen, maar het is nog sterker bij veel transgenders. Omdat we ook problemen ondervinden om documenten te krijgen die weergeven wie we zijn, en om gezondheidszorg te krijgen, en om ons veilig te voelen in gegenderde ruimtes, en al dat soort dingen die misschien moeilijk zijn.

Geen bevestiging

Er is nog een externe, en dat is het missen van bevestiging. Wat dat eigenlijk betekent, is dat we niet worden bekrachtigd in wie we zijn. Dus dingen als misgenderd worden, met opzet of niet, dingen als mensen die ervoor kiezen om wie je zegt te zijn niet te geloven. Dat soort dingen.

Angst

Intern, dit zijn fundamentele dingen die gebeuren als we de dingen uit onze omgeving opnemen. Dus, ik denk dat iemand angst voor geweld zei. Vaak zijn we mogelijk bang dat we in verschillende situaties slecht zullen worden behandeld, en dat kan een grote invloed hebben op onze geestelijke gezondheid en welzijn. Dat kan zijn dat mensen de deur niet uit gaan, of dat ze bepaalde dingen vermijden, of dat ze niet solliciteren voor een baan die ze graag willen, omdat ze bang zijn dat ze die niet zullen krijgen. Dat soort dingen.

Internalisatie

Geïnternaliseerde transfobie, ik denk dat dit is het overnemen van al die negatieve dingen die mensen over ons zeggen. Dit In onszelf opnemen en erin gaan geloven, tot op zekere hoogte. En dat verandert die berichten in schaamte en schuldgevoel, en al die vreselijke dingen die soms in ons kunnen gaan nestelen.

Jezelf verbergen

En de andere is jezelf verbergen. Dat is voor veel transgenders erg ingewikkeld. Of we nu wel of niet onze transidentiteit, of geschiedenis, of dat deel van ons te verzwijgen, het wordt soms beïnvloed door hoe we eruit zien. Het kan worden beïnvloed door onze leeftijd, door het feit of we al dan niet in transitie zijn gegaan, als we daarvoor kiezen, en door toegang tot medische behandelingen.

Maatschappelijke gender

Ook zijn veel culturen afhankelijk van geslacht voor basale interacties. Dus, als dat voor jou niet werkt, omdat het je zou kunnen outen. En het wordt bewerkstelligd door de juridische setting te geloven van de cultuur waar je je in bevindt. Je hebt dus mogelijk geen keus of je dingen kunt verbergen of niet. En misschien wil je dat wel of misschien wil je dat niet. Het is moeilijk, het is een stressfactor, omdat je dingen moet verbergen, maar soms doen we het ook om onszelf te beschermen. Het is dus behoorlijk ingewikkeld.

Discriminatie grootste stressfactor

Er is dus een heleboel bewijs voor hoe deze dingen kunnen bijdragen aan een slechte geestelijke gezondheid bij transgenders. Naar al deze verschillende feiten is gekeken, en ze hebben allemaal invloed op onze geestelijke gezondheid. Maar verreweg de grootste is discriminatie. Als we daar vanaf kunnen komen, zouden we allemaal op een heel veel betere plek zijn. Ik kan niet genoeg benadrukken hoeveel dat ons beïnvloedt.

Sterker worden

Dat is eigenlijk geen nieuws, hè. Maar wat ik interessant vind, is wat dit in de weg kan staan. En hoe kunnen we voorkomen dat dit gebeurt? Al deze dingen die ons beïnvloeden. Dus waar ik in ben geïnteresseerd, zijn dingen die ons sterker maken.

Heeft iemand ideeën over wat de impact hiervan zou kunnen wegnemen? Welke dingen zouden ons sterker kunnen maken, als een gemeenschap en als individuen? Dus, als al deze dingen ons zo'n slechte geestelijke gezondheid kunnen geven, wat zou dat dan kunnen stoppen? Ideeën?

Verbinding met de gemeenschap

Omgeving

Support

Activisme

Omdat activisme een cirkel creëert, dus het creëert gemeenschap, die je interne en externe stressfactoren kan ondersteunen. Op de een of andere manier creëert het gemeenschap, dus het kan je beschermen en het kan je steunen, zowel als persoon, en ook in ruimtes en in verschillende situaties. Maar het is ook een cirkel, dus hoe meer mensen worstelen tegen discriminatie, hoe meer zichtbaarheid, idealiter.

Wat voor mij helpt, mijn motto is: ik ben transgender en ik ben trots. Ik geloof dat echt, elke dag. Als ik op straat loop, ben ik transgender en trots. Ik maak mezelf niet klein. Als ik aan het werk ben, ben ik daar en laat ik mezelf zien, en ben ik trots op de persoon die ik ben. Misschien is dat een van de redenen waarom ik tot nu toe geen discriminatie ervaar, want ik ben daar, ik ben sterk, ik sta daar en ik sta niet toe dat je me pijn doet. En dat is mijn motto elke dag, en ik denk dat ik het met elke porie van mijn lichaam uitdraag, dat is mijn motto.

Dat is gaaf.

Je bent trots op wat je bent.

Dat is zelfacceptatie.

Zelfvertrouwen kan voorkomen dat mensen proberen je kracht af te nemen.

De manier waarop je vertelde over alle schade die is aangedaan, ik denk dat het meest pijnlijke is dat veel ervan de schade is die je jezelf hebt aangedaan. En voor mij voelt het soms alsof je als een dier bent dat niet goed wordt behandeld, als een papegaai, en dan op een gegeven moment begint hij zichzelf te bijten en zijn eigen veren te plukken. Dat doe je zelf. Ik denk dat veel van de dingen die er zijn, je zelf kunt doen. Dus stop met jezelf te bijten.
En maak jezelf onafhankelijk van het oordeel van andere mensen. Ik denk dat dat veel helpt. Als iemand anders je discrimineert of worstelt of hij 'hij' of 'zij' moet zeggen, is dat zijn probleem. Dat is niet jouw probleem.

Voel die angst. Als je jezelf bang laat zijn, zul je leren ermee om te gaan, en dat helpt veel beter dan de angst te bestrijden.

Sheet: Stressfactoren

• Externe stressfactoren:         |
  • Discriminatie          --------|------>    Grootste impact op geestelijke gezondheid
  • Geen bevestiging            |
• Interne stressfactoren:          |
  • Angst                              |
  • Internalisatie                   |
  • Jezelf verbergen             |

• Gemeenschap
• Maatschappelijke steun
• Identiteitstrots

Model

Veel van de dingen die jullie hebben gezegd, zijn dingen die hier in staan. Dus de dingen die we in dit model terugvinden, zijn: onderdeel zijn van een gemeenschap, maatschappelijke steun - dit klinkt allemaal bekend in de oren, nietwaar? - en identiteitstrots.

Gemeenschap

Die dingen leken echt heel belangrijk te zijn. Toen onderzoekers onderzochten wat voorkomt dat al die dingen bij ons terechtkomen, lijken deze dingen het belangrijkste te zijn. En het is aangetoond dat het belangrijkste is dat je je onderdeel van een gemeenschap voelt. Dat doet veel. Daar zijn veel redenen voor.

Steun

Als we discriminatie ervaren, of ons onheus bejegend voelen, of ons anders voelen, kunnen we praten met andere mensen die bepaalde dingen hebben meegemaakt, we kunnen leren wat andere mensen doen, denken, ontdekken wat andere mensen doen om ermee om te gaan. We kunnen praten met mensen die weten hoe dat voelt, die begrijpen welke invloed dat op ons heeft. We kunnen dus emotionele steun en praktische steun krijgen.

Solidariteit

Als we ons als transgenders rondom identiteit verzamelen, hebben we toegang tot solidariteit en dat geeft echt bescherming. Het betekent ook dat we als transgenders een positievere identiteit kunnen ontwikkelen. Iedereen vergelijkt zichzelf de hele tijd met andere mensen. En als we ons vergelijken met cis-mensen, de bredere cis-gemeenschap, zijn we als buitenstaanders, we zijn een beetje anders. En soms kunnen we dat echt voelen. Als we in een groep zijn met andere mensen die op welke manier dan ook op ons lijken, en in dit geval heb ik het over trans-dingen, dan zijn we opeens de insiders. En dan kijken we naar andere mensen die op ons lijken, en ze zijn niet zo verschillend. En je kunt een insidersidentiteit hebben, en dat is echt heel belangrijk. Dat is heel goed om die geïnternaliseerde transfobie tegen te gaan.

Vieren

We mogen onze prestaties vieren en trots zijn op onszelf, wanneer we kunnen zien dat andere transgenders gewoon geweldig in het algemeen zijn, en gewoon bezig zijn onze geweldige dingen te doen, die jij misschien doet.

Voordeel, of niet

Het is echter belangrijk in gedachten te houden dat transgenders het best kunnen genieten van de voordelen van het deel uitmaken van onze gemeenschap, wanneer ze out en open zijn, en dat leven leiden.

Dus voor sommige mensen, op verschillende momenten of misschien permanent, kan het mogelijk schadelijk zijn om daar toegang toe te krijgen, als ze niet out kunnen zijn of als ze zich geëmpowerd voelen om dat te doen, of als ze bang zijn om in contact te komen met de transgemeenschap. En dit is de moeite waard om dat in gedachten te houden: dit is een breed model, maar er zullen mensen zijn voor wie het niet per se goed werkt.

Gerichte inspanningen

Voor mij als clinicus en activist vertelt dit me dat ik heel veel kan doen. En het laat me zien waar ik mijn inspanningen op kan richten, zodat ik invloed kan hebben.

Discussie

Dus voordat ik iets zeg over wat volgens mij de belangrijkste punten zijn om hiervan mee te nemen, zou ik heel graag een beetje met jullie willen praten. Misschien hebben we gewoon een breder gesprek.

Is het nuttig om een denkkader te hebben, om te denken dat: 1. geestelijke gezondheid, 2. de dingen die ons beïnvloeden, 3. wat kan ons beschermen? Hoe kan ik zo'n model gebruiken? Of is het eigenlijk betekenisloos, vind je het niet logisch? Ik zou graag jullie gedachten hierover horen, om eerlijk te zijn. Ideeën?

Ik denk dat het geschikt is, want als we het over psychologische steun hebben, is het meestal erg geïndividualiseerd. Maar in dit geval pakt dit model ook een maatschappelijk probleem aan, dat moet veranderen. Dus niet alleen wij staan centraal, maar er is ook de samenleving. En dus worden we erdoor beïnvloed, maar wij kunnen ook invloed op de samenleving hebben.

Ik denk dat wat je hebt gezegd de spijker op de kop is, dat er vaak de gewoonte is om transgender te zien als inherent het probleem. En sommige mensen ervaren dingen die van binnenuit komen die negatief zijn, maar dat is niet per se iets. Ik denk dat het besef dat een groot deel van het probleem de samenleving is, en dat veel van wat we ervaren niet voortkomt uit het feit dat je transgender bent, maar uit het feit dat de samenleving transfobisch is, alleen al helpt de geestelijke gezondheid te verbeteren.

Ik vind het leuk hoe het mij in elk geval helpt om me in te leven in de problemen van andere minderheden. Voel gewoon dat we dingen gemeen hebben. Omdat er zou een heel andere reden kunnen zijn waarom zij een minderheid zijn, misschien gewoon een soort -ik weet niet- huidskleur, of zo, maar toch hebben we veel gemeen.

Ik denk dat het interessant is dat deze processen er zijn. Maar ik denk dat er een aantal dingen is die heel specifiek voor ons zijn, maar veel daarvan geldt voor iedereen die zich anders voelt, die anders wordt behandeld door de wereld om hen heen. Zeker weten.

Leven in een niet-toegankelijke samenleving als een transman en iemand met een zichtbare handicap, maakt me een dubbele minderheid.

Beleid en programma's veranderen om de gemeenschap te steunen.

Ik zie dat het voor sommige mensen problematisch is. Ik bedoel, gemeenschapsgevoel moet een mogelijkheid zijn voor iemand om er ibaat bij te hebben. Veel transgenders hebben weinig energie, zeker op een bepaald punt in de transitie. Dus ik kan me voorstellen dat voor veel mensen die de gemeenschap niet kunnen vinden, die het gevoel hebben dat het te ver weg is, het model niet relevant is. Misschien.

Is er enige relevantie voor klinieken of clinici die misschien met ons werken? Als je naar klinieken gaat, misschien om naar dit soort dingen te kijken, zijn dit dan de verschillende factoren? Denk je dat het nuttig zou zijn? Of concentreer je je liever gewoon op transitie-gerelateerde zaken?

Ja, ik denk dat het zeker helpt als zorgverleners en de gemeenschap meer samenwerken.

Ik werk op een plek in een genderkliniek in Manchester in het VK en ik ga ze bijscholen in dit model. Omdat ik denk dat het een goede manier kan zijn om gedeeld jargon te krijgen rondom alle verschillende dingen die ons beïnvloeden. Het gaat niet alleen om de medische dingen. Sommige mensen willen juist ondersteuning of hulp hebben bij een heleboel andere dingen.

Mag ik iets zeggen dat ik eigenlijk niet leuk vond? Maar dat zou samen met iets samen kunnen gaan, omdat het voelt dat er de transitie is, dan is er racisme, homofobie, klasse, er zijn allerlei aparte groepen, maar ik denk dat ze allemaal met elkaar verweven zijn. En ze werken heel anders voor elke persoon en in verschillende contexten. Dus, bijvoorbeeld in de inleiding, toen je zei dat armoede iedereen raakt, is dat waar, waarschijnlijk heeft klasse gevolgen voor iedereen, maar waarschijnlijk raakt armoede niet iedereen op dezelfde manier. En dus denk ik dat daarover moet worden nagedacht. Hoe kun je dat meer integreren? Hoe houden we daar rekening mee?

Intersectionaliteit dus. Dat is een heel goed punt. Ik dacht erover voordat ik hiermee begon, en ik denk dat wat mij betreft een aantal dingen vergelijkbaar zijn voor iedereen die zich maatschappelijk onderdrukt voelt. Sommige van die processen zullen dus hetzelfde voelen. En dan zijn er nog extra processen die relevant zijn voor diegenen, en die zijn zo'n beetje gebaseerd op identiteit. Dus sommige gaan over trans zijn, een trans-identiteit hebben, en daar kijk ik nu naar. Sommige gaan misschien over een handicap hebben of zoiets. Dus over een identiteit als gehandicapte hebben. Maar dat brengt het niet allemaal samen op een unieke en logische manier.

Oké, voor mij als clinicus zijn het allemaal schakeringen in één-op-één-werk waarbij je zo effectief wilt zijn, want dat gaat alleen werken bij een paar andere dingen die leiden tot geestelijke...

Mag ik een woord toevoegen? Ik denk ook aan zoiets als zichtbaarheid. Zorg voor zichtbaarheid en het hoeft niet...

Rolmodellen!

Ja, rolmodellen, maar het hoeft niet per se een rolmodel te zijn, maar ook zoiets als kunst, of gewoon jezelf laten zien. Het hoeft niet echt een rolmodel te zijn, maar het kan ook door middel van kunst of muziek. En dan gaat het er niet om een trans musicus te zijn, maar ook om de transgender identiteit te uiten via kunst. Het kan een schilderij, een lied, een boek of een film zijn. Zodat mensen kunnen zien wat het is en erover gaan nadenken, in plaats van het gewoon te ontkennen. Tot uiting brengen.

Goed. Je zou mensen kunnen bereiken die niet in contact staan met de gemeenschap, die mogelijk niet open zijn over hun trans-zijn (stealth leven), omdat dat laat zien dat ze dat wel zijn, die zich misschien geen deel van een transwereld voelen, maar dat kunst ze probeert te bereiken, een vorm van zichtbaarheid geeft, dat is best gaaf en dat is een positief teken.

Sheet: Wat volgt?

• Maatschappelijk probleem aanpakken
• Niet per se een probleem
• Dichter bij andere minderheden
• Beleid veranderen
• Wat als ik geen gemeenschap kan vinden?
• Intersectionaliteit
• Zichtbaarheid: kunst en uitingen
• Rolmodellen

Bruikbaar hulpmiddel

Ik wil jullie een kort overzicht geven. Ik denk dat het nuttig is, omdat het betekent dat we financiering kunnen aanvragen. Voor sommige groepen die ik leid, kan ik bewijzen waar ik het over heb en laten zien waarom ik denk dat het nog steeds zal werken en ik denk dat het best een nuttig hulpmiddel is. En ik denk dat het voor clinici vrij makkelijk kan zijn, voor ons om aan clinici te vertellen dat ze moeten komen en ze aan andere dingen te laten denken.

Kernboodschappen

Ik heb drie kernboodschappen, waarvan ik hoop dat je ze meeneemt.

Sheet: Conclusies

• Dit is niet onze bullshit!
• Super-inclusieve ruimte
• Vier dat we geweldig zijn

Niet onze bullshit!

Dit is mijn belangrijkste: dit is niet onze bullshit! Dit is absoluut mijn belangrijkste, bovenaan alles [lacht]. Onze geestelijke gezondheid wordt overweldigend beïnvloed door andere mensen, in wezen. Als dat verandert, ben ik er vrij zeker van dat we veel dichter bij de rest van de bevolking zouden staan op die schaal van onze geestelijke gezondheid. Ik denk dat we zo veel dichterbij zouden staan. We moeten het eigendom van die verantwoordelijkheid stevig terugleggen bij degenen die discrimineren, die zeggen dat we niet waardevol zijn. Dit is niet onze bullshit! Dat is mijn belangrijkste punt.

Persoonlijk voorbeeld

Dat kunnen we op veel manieren doen. Ik wil een heel kort voorbeeld geven van hoe ik dat ga doen. Ik ben zowel onderzoeker als clinicus, zoals ik al zei. En ik heb me er in de loop der jaren ook schuldig aan gemaakt dat ik de geestelijke gezondheid van transgenders een transprobleem heb gemaakt.

In 2012 moesten we de studie naar de  geestelijke gezondheid van transgenders doen om informatie te krijgen om beleidsveranderingen in het VK te bepleiten. Maar ik heb ook meer recent onderzoek gedaan naar de geestelijke gezondheid van transgenders. En wat ik begin te voelen dat ik impliciet doe als ik onderzoek doe naar de geestelijke gezondheid alleen met transgenders, is dat ik zeg: "Dit is jouw probleem, en het is jouw verantwoordelijkheid." Terwijl al het bewijs eigenlijk laat zien dat dat niet zo is.

Degenen die discrimineren

We hebben nu een heel goed begrip van de geestelijke gezondheid van transgenders. We weten welke factoren ons beïnvloeden. Dit is  een model, maar we weten het. Iedereen weet dat. Dus als we een verschil gaan maken, is dat natuurlijk de volgende stap. Het is zinloos om onderzoek te doen en er verandert niets. Weet je wie we moeten onderzoeken? Eigenlijk zijn dat de mensen die discrimineren, want zij hebben het probleem. Dit zijn niet onze schoenen. Als we de geestelijke gezondheid willen veranderen, moeten we de aandacht terugleggen naar de mensen die dat überhaupt doen. En het hun probleem maken.

Bevraag onderzoekers

Doe als transgender nooit mee aan onderzoek naar geestelijke gezondheid van transgenders, als je de vraag krijgt om aan een onderzoek mee te doen. Maar dril de persoon die het uitvoert waarom diegene het doet. Het moet een goede reden hebben, een goede rationale. En die reden moet vanuit ons als gemeenschap komen, en niet vanuit de klinieken die jou willen bestuderen. Dus als je een verzoek krijgt, hoor de persoon uit. Vraag diegene wat jij ervan gaat merken. Voor mij is dat één manier om de verantwoordelijkheid terug te leggen bij de mensen waar deze zou moeten liggen.

Inclusieve ruimtes

De volgende voor mij is: maak onze ruimtes super-inclusief, als allerbelangrijkste. Om mensen te laten profiteren van ruimtes in de gemeenschap, moeten ze zich een deel van de gemeenschap voelen, vreemd genoeg. En dit is moeilijker voor mensen met meerdere gemarginaliseerde identiteiten. Als onze transruimten slechts één soort transpersoon steunen, als ze bijvoorbeeld alleen witte of binaire transgenders steunen, dan zullen deze niet beschermend zijn voor mensen die niet aan deze normen voldoen. We kunnen dit veranderen. En een deel daarvan is luisteren naar bredere gemeenschappen en (h)erkennen wat we anders kunnen doen.

Vieren

En tot slot, mijn favoriet: vier dat we geweldig zijn! Stimuleer trots op onze identiteiten, want ik vind dat we overwegend fantastisch zijn. We moeten vooruit, met alle dingen die we ook winnen en ontwikkelen, want we zijn transgenders. Het is niet allemaal slecht, hoewel ik besef dat ik heb gesproken over al die negatieve dingen die ons beïnvloeden. Maar er zijn een heleboel dingen die ook absoluut briljant zijn. Dat we echt wel kunnen vieren over onszelf en over onze gemeenschappen.

Negatief en positief

We concentreren ons zo veel op de negatieve berichten, dingen die in de media staan. Vooral als er vreselijke dingen in de wereld gebeuren met mensen zoals wij, die we op dit moment, de hele tijd, hebben gezien. Dingen als TdoR, Transgender Gedenkdag, hebben zeker een doel.

Maar denk eens aan hoe ik in het verleden onderzoek heb gedaan, het bevestigt ook dat er een worsteling is en dat het moeilijk is om trans te zijn, het kan echt heel moeilijk zijn. Ik zeg niet dat dat niet zo is, het is zo en soms kan het echt vreselijk zijn. Maar soms is het ook absoluut fantastisch. Soms zou ik niet trotser kunnen zijn op wie ik ben, en we moeten ruimtes creëren om onszelf te vieren.

Dit zijn dus mijn drie punten om mee naar huis te nemen, waarvan ik hoop dat je ze kunt volgen. Hartelijk dank.