Workshop: Transgender zonder het genderteam

Sprekers: CB Berghouwer, Sabrina ter Horst, Alwin Man, Tim. Gespreksleiding: Nico Lippe

Tijdens dit panelgesprek vertelden 4 gasten over hun ervaringen met hun transitie en de mogelijkheden de begeleiding. Na een kort voorstelrondje vertelden de gasten hun persoonlijke verhaal, waarom ze deze weg gevolgd hebben en zijn we ingegaan om de vraag wat de voor- en nadelen van de verschillende trajecten zijn. Eén van de gasten is genderhulpverlener. Hij vertelde niet zijn eigen verhaal, maar wat hij in zijn praktijk meemaakt en hoe hij mensen helpt.

Uit hun verhalen blijkt dat er veel meer mogelijk is dan de meeste mensen denken! De informatie is weliswaar te vinden, maar je moet wel weten waar, anders kan het lang duren voordat je gevonden hebt waarnaar je op zoek bent.

Helaas was de tijd veel te kort om uitgebreider op de verhalen en ervaringen van de gasten in te kunnen gaan, en voor het publiek om vragen te kunnen stellen. Maar alle gasten waren na het gesprek nog enige tijd aanwezig, en er is in de wandelgangen nog veel door mensen met hen gesproken.

CB Berghouwer

CB voelt zichzelf niet uitgesproken man, maar zeker ook geen vrouw. Grootste struikelblok voor hen om er mannelijker uit te zien zijn de borsten, die zelfs met een binder niet te verhullen zijn. CB overwoog een borstverkleining aan te vragen tot een A cup en kreeg hiervoor van de huisarts een verwijzing naar dr. Thea van Loenen, plastisch chirurg in het Slotervaartziekenhuis. Zij vertelde dat een verkleining tot een A-cup tot een zeer lelijk resultaat zou leiden. C was het minimum wat bij het postuur van CB haalbaar is, wat voor CB zelf niet acceptabel was. Waarop de arts voorstelde ze er dan maar helemaal af te halen. Of dat vergoed wordt? Ja, als de chirurg het via een speciale code declareert wel. Maar CB moest dan wel even langs de psychiater, dr. Dick Lam om te beoordelen of er geen andere psychische problemen spelen, de wens van CB langdurig en overtuigend is, en die weet wat de maatschappelijke gevolgen zijn. Dat werd een zeer kort gesprek. CB wacht nu op de operatie, en denkt daarna, in ieder geval voorlopig, geen verdere behandeling nodig te hebben.

Als je de juiste kanalen, weet is het mogelijk om buiten het VUmc of UMCG om in ieder geval een gedeeltelijke transitie te ondergaan. CB ontdekte min of meer toevallig wat dit mogelijk is, en als die had geweten dat dit op deze manier kan, had die het zeker eerder gedaan.

Alwin man

Alwin is psycholoog en psychotherapeut in opleiding bij Psychologenpraktijk De Vaart in Assen. Eerder was hij werkzaam bij de Psycho Informa Groep in Schoonhoven. Hij heeft meerdere expertises, waarmee hij mensen op verschillende manieren kan helpen.

In de eerste plaatst helpt hij mensen uit te vinden wat hun genderidentiteit precies is (voor zover zij dat zelf nog niet weten). Waarbij hij in tegenstelling tot de reguliere genderklinieken nadrukkelijk ruimte biedt aan mensen die zich ergens op het spectrum tussen vrouw en man bevinden en geen behoefte hebben aan een (volledige) transitie.

Daarnaast biedt hij (indien nodig) hulp bij het accepteren en verwerken van de nieuwe genderidentiteit, begeleidt hij mensen bij het vinden van een manier om hun identiteit vorm te geven, en bij de problemen waarbij ze in het dagelijks leven tegenaan lopen. Ook kan hij als therapeut helpen bij andere, al dan niet gerelateerde, problemen, zodat mensen niet voor hun genderidentiteit naar de ene psycholoog hoeven en voor andere problemen naar een ander, die mogelijk niets van hun genderidentiteit begrijpt en geen zicht heeft op waar problemen aan elkaar raken of door elkaar heen lopen.

Ten slotte heeft Alwin een uitgebreid netwerk aan medici en paramedici in binnen- en buitenland, waardoor hij ook het medische deel van het transitieproces ook voor zijn cliënten kan coördineren. Zo werkt hij voor operaties zowel samen met de bekende genderteams in Groningen en Amsterdam, als met het Universiteitsziekenhuis Gent. Behandelingen door of op verwijzing van Alwin worden door de verzekering vergoed.

Voor mensen die niet in de omgeving wonen van één van de twee genderklinieken in Nederland, die behalve met vragen rond hun genderidentiteit ook met andere problematiek worstelen, die niet in het protocol van het VUmc of het UMCG passen, die de wachttijden te lang vinden, die niet tevreden zijn over de behandeling bij de 2 genderteams, of om anderen redenen niet naar het VUmc of UMCG willen of kunnen, is het mogelijk om via Alwin zowel aanvullende behandeling te krijgen als hun gehele transitie door hem te laten begeleiden. Een welkome aanvulling aan de transgenderzorg die momenteel geboden wordt.

Sabrina ter Horst

Sabrina leeft al meer dan 25 jaar als vrouw zonder, zoals ze dat zelf zegt, “ooit een genderkliniek van binnen gezien te hebben”. De enige behandeling die zij heeft ondergaan is meer dan 500 uur elektrisch ontharen. Ze is zelf dolgelukkig zo, en haar huidige partner ook. Gelukkig wordt Sabrina door de buitenwereld gemakkelijk als vrouw gezien, en heeft ze zelf geen moeite met haar overige mannelijke lichaamskenmerken. Ze zou het iedereen aanraden, maar deze weg is natuurlijk alleen begaanbaar voor mensen die net als zijzelf geen moeite hebben met hun lichaam.

Sabrina laat zien dat het heel goed mogelijk is om in de rol van het andere geslacht te leven zonder medische behandeling te ondergaan. Waarbij zij het voordeel heeft dat ze haar postuur mee heeft, en dat ze geen moeite heeft met haar mannelijke lichaamsdelen. Ideaal, maar alleen haalbaar voor mensen die zich in een vergelijkbare positie bevinden.

Tim

In oktober 2014 meldde ik mij aan bij het Genderteam van het VUmc. Er werd mij gezegd dat ik binnen twee maanden aan de beurt zou zijn. Dat bleek niet te kloppen. Om de twee maanden werd me gezegd dat het nóg twee maanden zou duren. En telkens werden er dus 2 maanden aan vast geplakt. De laatste keer dat ik belde, in maart 2015, werd me gezegd dat het nog 4 maanden zou duren. Ik was ten einde raad en ben het internet opgegaan. Na een week onafgebroken onderzoek over risico's en werking heb ik via www.anabolen-koning.net een equivalent van Sustanon besteld (40euro/10ml) en 10 injectiespuiten. Ik wist niet of in het flesje ook echt zat wat op het label stond aangegeven. Je kan hormonen niet laten testen zoals dat bij harddrugs bijvoorbeeld kan. Ik keek Youtube injectie-instructie video's en heb de gok genomen.

In eerste instantie leek het prima spul te zijn; mijn stem werd lager en ik had geen gekke bijwerken. Maar na mijn 3e shot (1x 3 weken) begon ik erg onrustig te worden; nachtmerries, angstaanvallen, gejaagdheid. Het leek wel alsof mijn testosteronspiegels na het shot enorm omhoog schoten. Na het derde shot heb ik geen Sustanon meer gebruikt.

Via via wist ik aan 30 dagen Androgel te komen, dat ging goed. Ik voelde me rustiger en kon een dag overslaan wanneer ik dat fijn vond. Via de illegale weg is Androgel onbetaalbaar (130 euro per maand), dus moest ik op zoek naar een ander middel. Ik ben toen overgegaan op SUPERTEST 500 mg (+/- 65 euro/10ml), het is een twee keer zo sterk equivalent van Nebido, maar wordt even langzaam opgenomen in je bloed. Dus ik injecteerde de helft (2ml in plaats van 4ml Nebido). Het voordeel was dat ik maar een keer per 3 maanden hoefde te injecteren, maar ook van dit middel werd ik onrustig. Ik was erg gestresst en maakte me zorgen om mijn gezondheid. Ik kreeg pijn op de borst en lag soms nacht na nacht wakker door een hoge hartslag en had concentratieproblemen. Ik liet voor een tweede keer mijn bloedprikken via test-je-gezondheid.nl en er was een hoop veranderd in vergelijking met eerst (voor ik testosteron ging gebruiken). Daarom vroeg ik mijn huisarts om hulp.

Deze mocht en wilde hij niet bieden in verband met gebrek aan expertise. Hij wilde mij ook niet doorverwijzen naar een endocrinoloog, omdat hij mijn keuze gelijkstelde aan bodybuilders die testosteron om estethische redenen gebruiken. Het motto was "eigen schuld, je hebt er zelf voor gekozen". Een uitleg over mijn wanhoop om de wachttijd bij het VU werd gevoelloos weggeredeneerd. Op school viel ik flauw van mijn stoel, nadat mijn hart tekeer ging. De ambulancebroeders mochten me niet meenemen omdat ik niet in levensgevaar was, maar zagen wel een afwijking op het hartfilmpje. Naar aanleiding daarvan heb ik een endocrinoloog in het HagaZiekenhuis bezocht. In 10 minuten legde hij mij uit dat hij mij niet kon helpen om dezelfde redenen als mijn huisarts. De rekening voor dit gesprek heb ik vorige week binnen gekregen: 147 euro.

Mijn conclusie is: ik kan hormonen bestellen en gebruiken zonder er dood aan te gaan, maar voor medische hulp word ik door iedere arts terugverwezen naar het VUmc. Voor emotionele en psychische redenen is geen begrip of het verandert niets aan het antwoord. Inmiddels heb ik 3 maanden legale testosteron via het VU, Androgel, het bevalt erg goed en ik heb geen stressklachten meer, of iets dergelijks.

Zou ik het opnieuw doen? Absoluut. Wat anders? Ik kon niet langer wachten, ik was op. Maar als ik het opnieuw zou doen, zou ik alle moeite die ik heb gedaan om hulp te krijgen van artsen achterwege laten, want dat was misschien nog zwaarder dan de slapeloze nachten. Ook zou ik het hormoongebruik absoluut minimaal houden, dus stuk lagere dosering dan VUmc en ook lager dan dat ik deed.

Voor advies en informatie over zelfmedicatie sta ik iedereen graag bij met raad. Via FREE PATHH kan contact met mij opgenomen worden.