Op 27 maart 2023 publiceerde TheConversation.com een ​​artikel over de lange geschiedenis van genderbevestigende zorg, door G. Samantha Rosenthal. Als wetenschapper op het gebied van transgender geschiedenis en trans vrouw heeft Rosenthal zich een groot deel van het afgelopen decennium beziggehouden met het bestuderen van deze thema’s. Hoewel dit artikel over de situatie in de VS gaat, horen we soortgelijke vragen ook steeds vaker in Nederland. Daarom publiceert Principle 17 hieronder een korte samenvatting van deze geschiedenis. (Klik hier voor het volledige artikel met links.)

Als politici tegenwoordig genderbevestigende zorg bestempelen als nieuw, ‘niet getest’ of ‘experimenteel’, dan negeren ze de lange geschiedenis van transgender geneeskunde in de Verenigde Staten. Het is bijna 60 jaar geleden dat de eerste medische kliniek voor transgenders in de VS werd geopend. In de jaren 1960 begon dr. Milton Edgerton zijn carrière met de zorg voor transgender mensen aan de Johns Hopkins Universiteit.

Gender behandelen in elke populatie

Hormoonvervangingstherapie bestaat al generaties, en wordt vaak voorgeschreven aan cisgender vrouwen. In feite hebben veel behandelaars een lange staat van dienst in het voorschrijven van hormonen aan cis vrouwen, vooral vrouwen in de menopauze.
Generaties lang worden geslachtsbevestigende hormoontherapieën voorgeschreven aan cisgender jongeren. Handicap-wetenschapper Eli Clare heeft geschreven over de geschiedenis en de voortdurende praktijk van het voorschrijven van hormonen aan jongens die “te klein” zijn en meisjes die “te lang” zijn voor hun geslacht. Het gebruik van hormonale therapieën om kinderen te laten voldoen aan genderstereotypen is goedgekeurd sinds ten minste de jaren 1940.

Al meer dan een halve eeuw hebben de autoriteiten in de VS ook operaties en hormoontherapieën goedgekeurd en uitgevoerd om de lichamen van kinderen met een intersekse conditie te dwingen zich aan te passen aan binaire genderstereotypen. In de meeste gevallen zijn intersekse operaties niet noodzakelijk voor de gezondheid of het welzijn van een kind.
Historici hebben aangetoond dat vroege vorderingen in de transgender geneeskunde in de VS vergaand verweven zijn met de niet-consensuele behandeling van kinderen met een intersekse conditie. Daarom gaat de huidige politieke focus op het verbieden van genderbevestigende zorg voor transgenders niet over de veiligheid van specifieke medicijnen of procedures, maar eerder over het specifieke gebruik ervan bij transgender mensen.

Hoe transgender mensen toegang krijgen tot zorg

Veel transgender mensen in de VS hebben diep gecompliceerde gevoelens over genderbevestigende zorg. Deze complexiteit is het resultaat van meer dan een halve eeuw transgender geneeskunde en patiëntenervaringen in de VS.
In de jaren 1970 betekende de medische poortwachter dat transgender mensen hun geschiktheid voor genderbevestigende zorg moesten bewijzen aan een team van overwegend witte cis mannelijke artsen, voordat die een behandeling wilden geven. Ze moesten een taal nabootsen, uitgevonden door cis artsen die transgender mensen bestudeerden. Ze moesten bevestigen dat ze heteroseksueel zouden zijn, en een huwelijk en monogamie zouden nastreven. Veel transgender mensen moeten vandaag de dag nog steeds door soortgelijke hoepels springen om genderbevestigende zorg te krijgen.

“Transgender mensen ondergaan meer evaluaties om genderbevestigende zorg te krijgen dan cisgender mensen.”

De toekomst van genderbevestigende zorg

In veel staten dienen gouverneurs en wetgevers wetsvoorstellen in om genderbevestigende zorg te verbieden, terwijl ze de geschiedenis niet kennen. De gevolgen van overhaaste wetgeving reiken verder dan transgender mensen.
Een verbod op hormoontherapie en geslachtsgerelateerde operaties voor minderjarigen zou kunnen betekenen dat dezelfde behandelingsmogelijkheden voor cisgender kinderen worden stopgezet. De juridische implicaties voor kinderen met een intersekse conditie kunnen direct botsen met wetsvoorstellen in verschillende staten.
Een verbod op hormoonvervangingstherapie voor volwassenen kan de toegang tot dezelfde behandelingen voor vrouwen in de menopauze beïnvloeden of de toegang tot hormonale anticonceptie beperken. Een verbod op geslachtsbevestigende operaties kunnen van invloed zijn op ieders vermogen om toegang te krijgen tot een hysterectomie of borstamputatie.

Bijna elke grote medische organisatie in de VS heeft zich verzet tegen nieuwe overheidsbeperkingen op genderbevestigende zorg, omdat ze weten dat deze behandelingen beproefd en veilig zijn.
Trans mensen en mensen met een intersekse conditie zijn belangrijke stemmen in dit debat, omdat politici die zich tegen genderbevestigende zorg verzetten, onze lichamen het vaakst behandelen als objecten van spot en afkeer.